ျပည္ပက အက်ဥ္းသားေတြ ဘယ္သူကယ္မွာလဲ

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ျမန္မာ့ႏိုငင္ံေရး ေျပာင္းလဲမႈေအရြ႕တြင္ ထူးျခားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။ ပထမဦးစြာ ႏုိငင္ံေတာ္သမၼတ၏ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔ျဖင့္ ေထာသင္ြင္း အက်ဥ္းခ်ထားေသာ ႏုိငင္ံေရးအက်ဥ္းသား အမ်ားစု လြတ္ေျမာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယအျဖစ္အပ်က္မွာ ဒီမိုေကရစီအအင္ားစု ကိုယ္စားျပဳပါတီ ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမိုေကရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပါတီသည္ လႊတ္ေတာ္ႏိုငင္ံေရး ျဖစ္စဥ္တြင္ ပါ၀သင္ြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တတိယအျဖစ္အပ်က္မွာ သတင္းမီဒီယာ နယ္ပယ္တြရင္ွိေေနသာ တင္းက်ပ္သည့္ ဆဆင္ာမူ၀ါဒမ်ားကို ေျေဖလွ်ာ့ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လ္ရကွိေအျခေအနတြင္ ႏုိငင္ံေတာ္အစိုးရသည္ ဒီမိုေကရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အာ႐ံုစိုက္လုပ္ကိုင္ေနၿပီး ေထာထင္ဲတြင္ က်္ရနွိေေနသးေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားမ်ားကိုလည္း သတိႀကီးႀကီးထား၍ ဆက္လက္လႊတ္ေပးလ်္ရကွိပါသည္။ ေထာထင္ဲတြင္ က်္ရနွိေေနသးသည့္ အက်ဥ္းသားမ်ားကိုလည္း ေစာင့္ၾကည့္ေ၀ဖန္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဆက္လက္လႊတ္ေပးမည့္ အရိပ္ေအယာမင္်ားကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။ ၂၃ ႏွစ္ၾကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ေအရွ႕ေတာအင္ာရွ အအင္ားႀကီးႏိုငင္ံျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏိုငင္ံ၏ စီးပြားေရး၊ ႏိုငင္ံေရး၊ ပညာေရး ေအျခေအနမ်ားမွာ ၿပိဳကြဲက်ဆင္း သြားခဲ့ရသည္။ အမည္မ်ဳိးစုံ ေပးထားေသာ တကၠသိုလ္မ်ားမွ ဘြဲ႕အသီးသီးရရွိခဲ့ေသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ားမွာ ႏုိငင္ံတကာႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳေရင္သာအခါ မ်ားစြာနိမ့္က်သြားခဲ့ၿပီး မည္သည့္ပညာရပ္ကိုမွ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်ကင္်င္ မတတ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပညာေရးအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာင္းၿပီးေသာအခါ ဘာလု္ရပမွန္းမသိ။ ျပည္တြင္းတြင္ လူငယ္ေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း လံုး၀မရွိ။ အနာဂတ္ ေပ်ာက္ေေနသာ လူငယ္ေတြအတြက္ ထြက္ေပါေက္ကတာ့ တစ္ခုတည္းသာ ရွိပါသည္။ ယင္းထြက္ေပါက္မွာ ေခတ္မီတိုးတက္ ေျပာင္းလဲေေနသာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိငင္ံမ်ားသို႔ အလုပ္သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေရးပင္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံ၊ လူေနမႈစနစ္တြင္ ျမန္မာႏုိငင္ံႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းရွိခဲ့ေသာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုငင္ံမ်ားမွာ ျမန္မာႏုိငင္ံသားမ်ားထက္ အဆမ်ားစြာ ေရွ႕ကိုေရာက္သြား ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ ႏုိငင္ံေရးစနစ္ ေျပာင္းလဲႏိုမင္ႈေၾကာင့္ ကမၻာႏွင့္ပိုမို ပူးေပါင္းေဆာရင္ြက္ခြင့္ ရသည့္အတြက္ ေခတ္မီတိုးတက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရး တိုးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ် အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ားလည္း ေပါမ်ားလာသည္။ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာသည့္အတြက္ အလုပ္ၾကမ္းမ်ား လုပ္ကိုမင္ည့္သူ ရွားပါးလာသည္။ အထူးသျဖင့္ စကင္ာပူ၊ ေမလးရွား၊ ထိုင္းႏုိငင္ံမ်ားတြင္ ေအျခခံအလုပ္သမား လိုအပ္ခ်က္ မ်ားျပားလာၾကသည္။ ထိုေအျခေအနသည္ အနာဂတ္ေပ်ာက္ေေနသာ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအတြက္ ထြ္ရကပ္လမ္း တစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ စကင္ာပူႏိုငင္ံရွိ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ေမလးရွားႏုိငင္ံရွိ ေရာ္ဘာစိုက္ခင္းမ်ား၊ ထိုင္းႏုိငင္ံရွိ ငါးဖမ္းစက္ေလွ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျမန္မာလူငယ္ ေယာက်္ား၊ မိန္းမမ်ားျဖင့္ ျပည့္က်ပ္သြားခဲ့သည္။ ျမန္မာမိသားစုတစ္စုတြင္ အရြယ္ေရာက္လာပါက "ထိုင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ေမလးရွားျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္သြားလုပ္ပါလား" ဟု ေျပာလာၾကသည္။ ပဲစိုက္သည့္ အသက္ ၆၀ အရြယ္ ယာသူမႀကီးက "သားသံုးေယာက္လံုး ေမလးေရာက္ေနလို႔ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေနရတုန္းပါပဲေတာ္" ဟု ညည္းတြားသည္။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ မိတၳီလာတစ္ေက်ာရွိ ရြာမ်ားတြင္ လူငယ္လူရြယ္မ်ား မရွိေတာ့။ အားလံုး ေမလးရွား ေရာက္ေနၾကသည္။ အညာရြာေတြမွာ ေယာက်္ားေလးေတြ ရွားပါးသြားသလို ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္မွာလည္း ေတာင္ယာထြန္ယက္ စပါးပ်ဳိးၾကဲ၊ ပဲပ်ဳိးၾကဲမည့္ သူေတြမရွိေတာ့ပါ။ ရခိုင္ျပည္နယ္က လူငယ္အားလံုးလည္း ျပည္ပကိုထြက္ခြာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။ ေလာေလာဆယ္ ျမန္မာႏုိငင္ံႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္လ်္ရကွိေသာ ထိုင္းႏုိငင္ံတြင္ ျမန္မာသံုးသန္း ရွိေနသည္။ ေမလးရွားႏုိငင္ံတြင္ ျမန္မာတစ္သန္းရွိေနသည္။ စကင္ာပူတြင္ ျမန္မာတစ္သိန္းခန္႔ ရွိေနသည္။ သူတို႔အားလံုး တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘ၀ေပး ေအျခေအနအရ သူတစ္ပါးႏိုငင္ံတြင္ ပပင္န္းဆင္းရဲစြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ႏိုငင္ံ ကိုယ့္ေေရျမ မဟုတ္ေတာ့ အႏွိမ္ခံရသည္။ အႏုိကင္်င့္ ဗိုလ္က်တာခံရသည္။ ေခါင္းပံုျဖတ္တာ ခံရသည္။ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းက မ်ားမ်ားစားစားမရွိ။ အဆံုးမွာေတာ့ မတရားမႈမ်ား၊ အလိုမက်သည္မ်ားကို ၾကံ့ၾကံ့ခံကာ ရပ္တည္လႈ္ရပွားေနၾကရသည္။ ထိုသူေတြထဲမွာ ထိုင္းႏုိငင္ံေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ဒုကၡေအရာက္ဆံုးျဖစ္သည္။ လုေပ္ခခါင္းပံု ျဖတ္ခံရသည္။ တရားမ၀င္ေနထုိမင္ႈျဖင့္ အဖမ္းခံရသည္။ အလုပ္ခြတင္ြင္ ကိုယ္အဂၤါ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးမရ။ နစ္နာမႈမ်ားအတြက္လည္း မည္သူ႔ထံ တုိင္ၾကားရမွန္းမသိ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့ ရွိပါသည္။ ထိုင္းႏိုငင္ံ၏ တည္ဆဲဥေပဒ တ္ရစ္ရပပ္ကို ခ်ဳိးေဖာက္လွ်င္ေတာ့ အဖမ္းခံရမည္ျဖစ္သည္။ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ျပစ္မႈအတိမ္အနက္ကိုၾကည့္၍ ေထာဒင္ဏ္အျပစ္ေပးသည္။ ေအၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ဥေပဒခ်ဳိးေဖာက္မိ၍ ထိုင္းႏုိငင္ံ အက်ဥ္းေထာအင္သီးသီးတြင္ အက်ဥ္းက်ေေနသာ ျမန္မာႏုိငင္ံသားမ်ားမွာ တစ္ေသာင္း၀န္းက်ခင္န္႔ ရွိသည္ဟုဆိုပါသည္။ တခ်ဳိ႕ေကတာ့ အမွန္တကယ္ အျပစ္က်ဴးလြန္၍ အဖမ္းခံရျခင္းျဖစ္ၿပီး တခ်ဳိ႕မွာ အျပစ္မရွိဘဲ အဖမ္းခံရျခင္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ျမန္မာႏိုငင္ံသား အမ်ားစုမွာ ထိုင္းႏုိငင္ံ၏ ေအျခခံဥေပဒကို ေေသသခ်ာခ်ာ နားလည္ထားျခင္း မရွိသလို ဒုကၡေရာက္လွ်လင္ည္း မည္သူ႔ထံ အကူအညီေတာင္းခံရမွန္း မသိၾေကပ။ ထုိင္းႏုိငင္ံရွိ အက်ဥ္းေထာမင္်ားအနက္ စြန္ထဘူရီခ႐ိုင္ စြန္ထဘူရီၿမိဳ႕ရွိ ဘန္းစြမ္ဗဟို အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာအက်ဥ္းသား ၃၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ခ်တ္တူခ်တ္ပန္းျခံ ဝမ္ေဝါလမ္းရွိ ေကလာင္းပရင္းစ္ ဗဟိုအက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာအက်ဥ္းသား အက်ဥ္းသူ ၂၅၀ ခန္႔ရွိသည္။ ရာခ်ာဘူရီခ႐ိုင္ ေခါဘင္ဗင္ဟို အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာႏွစ္ႀကီး အက်ဥ္းသား ၁၈၀ ခန္႔ရွိသည္။ ခ်င္းမိုဗင္ဟို အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာႏွစ္ႀကီး အက်ဥ္းသား အက်ဥ္းသူ ၁၅၀ ခန္႔ရွိသည္။ ေကလာင္းပိုင္ ဗဟိုအက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာအက်ဥ္းသား ၁၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ခ်င္း႐ိုဗင္ဟို အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာအက်ဥ္းသား ၂၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ပထုန္ဌာနီ အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာအက်ဥ္းသား ၅၀၊ ေရယာင္ အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာ ၅၀၊ ေနခၚစီထမရတ္ေထာတင္ြင္ ျမန္မာ ၅၀၊ စုေန္ခလာင္ေထာတင္ြင္ ျမန္မာ ၅၀၊ ဖိစႏူလတ္ အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ျမန္မာလူမ်ဳိး ၁၅၀ ခန္႔ ရွိၾကသည္။ ဤစာရင္းမွာ လက္လွမ္းမီသမွ် စာရင္းျဖစ္ပါသည္။ စာရင္းအတိအက် မေရသးေသာ အက်ဥ္းေထာမင္်ား က်္ရနွိေနပါေသးသည္။ ထုိင္းႏိုငင္ံေရာက္ ျမန္မာအက်ဥ္းသား တစ္ေသာင္း၀န္းက်အင္နက္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ႏွစ္ႀကီးသမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွစ္ႀကီးသမားဆိုသည္မွာ ေထာဒင္ဏ္ႏွစ္ ၃၀ မွ ေသဒဏ္အထိ ခ်မွတ္ခံထားရသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာအက်ဥ္းသားမ်ားကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုးမွ ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္မွ တစ္ႀကိမ္ခန္႔ ၀တၱရားေက် လာေရာက္ေတြ႕ဆံုသည္ ကလြဲ၍ ထိေရာက္ေသာ ကူညီမႈမ်ဳိး ေမပးႏုိခင္ဲ့ေပ။ လြတ္ေျမာ္ရကန္ ေဝးစြ။ မိသားစုလာေရာက္ ေတြ႕ဆံုႏိုခင္ြင့္သည္ပလင္ွ်င္ ခဲယဥ္းေသာ ကိစၥျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ႀကီးျပစ္ဒဏ္ က်ခံေနေရသာ ျမန္မာအမ်ားစုမွာ ေထာထင္ဲ၌ အနည္းဆံုး ၁၀ ႏွစ္ ေထာင္ေနသားရွိၿပီး သူမ်ားျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထာသင္က္ ၁၇ ႏွစ္၊ ၁၈ ႏွ္ရစွိသူမ်ားျဖစ္သည္။ အဓိက ျပႆနာမွာ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာတြင္ အက်ဥ္းသားလဲလွယ္ေရး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုထားျခင္းမရွိသည့္ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏုိငင္ံႏွင့္ အက်ဥ္းသား လဲလွယ္ေရး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုထားသည့္ ႏိုငင္ံမ်ားမွာ ေအမရိကန္ ျပည္ေထာစင္ု၊ ေကနဒါ၊ အဂၤလန္၊ ျပသင္စ္၊ ဂ်ာမနီ၊ နယ္သာလန္၊ ဆီြဒင္၊ ဒိန္းမတ္၊ ေနာ္ေ၀၊ အိုင္ယာလန္၊ ၾသေစၾတးလ်၊ အစၥေရး၊ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယား၊ မာလီ၊ လာအို၊ ေကမၻာဒီးယား၊ ပါကစၥတန္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းႏုိငင္ံမ်ားမွ ထိုင္းတြင္ ေထာကင္်သူမ်ားရွိခဲ့လွ်င္ ႏွစ္ႀကီးသမားျဖစ္ပါက ေထာင္ေနသား ရွစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ငယ္ပါက ေထာင္ေနသား ေလးႏွစ္ေနၿပီး အျပစ္ကင္းရွင္းပါလွ်င္ မိမိႏိုငင္ံသို႔ စာခ်ဳပ္အရ ျပန္ႏိုပင္ါသည္။ ျမန္မာအစိုးရသည္ မိမိႏိုငင္ံတြင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္၍ အက်ဥ္းက်ေေနသာ ထုိင္းအက်ဥ္းသားမ်ားကို ထိုင္းႏုိငင္ံ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ လႊတ္ေပးခဲ့ရသည့္အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ထုိင္းႏုိငင္ံရွိ ေထာအင္သီးသီးတြင္ အက်ဥ္းက်ခံေနေရသာ မိမိႏိုငင္ံသားမ်ားကို ျပန္လည္ေတာင္းဆိုျခင္း မရွိသည္မွာ အလြန္၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါသည္။ ဘန္ေကာ္ရကွိ ဗဟိုအက်ဥ္းေထာင္ အပါအ၀င္ တျခားအက်ဥ္းေထာမင္်ားတြင္ အက်ဥ္းသားမ်ားအတြက္ တစ္ပတ္လွ်င္ႏွစ္ႀကိမ္ မိသားစုႏွင့္ ဖုန္းေျပာခြင့္ ေပးထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ စကားေျပာခြင့္ရသည့္ အက်ဥ္းသားမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာအက်ဥ္းသားမ်ား မပါ၀ပင္ါ။ ေအၾကာင္းရင္းေကတာ့ ျမန္မာသံ႐ံုးမွ ေထာက္ခံခ်က္ ထုေတ္မပးေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုပါသည္။ ထုိင္းအက်ဥ္းေထာအင္တြင္း၌ သက္ဆုိရင္ာ ႏုိငင္ံသံ႐ံုးမွ ေထာက္ခံခ်ေက္မပးေသာ မည္သည့္ႏုိငင္ံသားမဆို ဖုန္းအသံုးျပဳခြင့ေ္မပး။ ထို႔ျပင္ ျမန္မာေတြေအပၚ လူမ်ဳိးေရးအရ ခြဲျခားဖိႏွိပ္ ထားခ်ပင္ံုလည္းရပါသည္။ ဥေရာပႏိုငင္ံေတြမွ အက်ဥ္းသားမ်ားဆိုလွ်င္ မိသားစုႏွင့္သာမက ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးမ္ရစွအင္ဖြဲ႕မ်ားကပါ တစ္လတစ္ႀကိမ္ လာေရာက္ေတြ႕ဆံုၿပီး စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ အားေပးျမႇင့္တင္ ေပးေလ့ရွိသည္။ ျမန္မာအက်ဥ္းသားေတြေကတာ့ ကူသူမဲ့၊ ကယ္သူမဲ့ဘ၀။ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့၍ ဖ်ားနာေေနသာ ျမန္မာအက်ဥ္းသားအမ်ားစုမွာ ေဆးကုသစရိတ္ မတတ္ႏိုသင္ည့္အတြက္ ေထာထင္ဲမွာပဲ ေသဆံုးသြားတာမ်ဳိးလည္း ရွိေသးသည္။ လူဆိုသည္မွာ အမွားကင္းသူမရွိ။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ က်ဴးလြန္မိေသာအမွားေၾကာင့္ အက်ဥ္းေထာတင္ြင္း ေရာ္ရကွိသြားသူမ်ားအတြက္ ဘ၀ကို ျပဆင္ခင္ြင့္ေပးသင့္ပါသည္။ ဤသို႔ဆိုရလွ်င္ ထုိင္းအက်ဥ္းေထာအင္တြင္းရွိ ျမန္မာအက်ဥ္းသားေတြမွာေရာ ျပဆင္ခင္ြင့္ မရွိသင့္ဘူးလားဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာရွိပါသည္။ သူတို႔ေတြသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိး ျမန္မာႏိုငင္ံသားမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ႏုိငင္ံရပ္ျခား အုတ္႐ိုးေလးဘက္ ကာရံထားေသာ အက်ဥ္းေထာတင္ြင္ ကယ္တရင္ွကင္ို ေမွ်ာ္ေနၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုျမန္မာအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေစရန္ ကယ္တင္ႏိုမင္ည့္သူမွာ ေလာကတြင္ မ်ားမ်ားစားစားမရွိ။ တစ္ဦးတည္းေသာ ကယ္တရင္ွမင္ွာ ျမန္မာအစိုးရသာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။